عطر یاس

امید، کلید طلایی زندگی شاد
نویسنده: محمودخسروی - دوشنبه ٢٥ دی ۱۳٩۱
داشتن امید به آینده یکى از موضوعات اساسى براى ایجاد آرامش و بهبود زندگى نابسامان آدمى است. در روان‏شناسى مثبت‏نگر، اعتقاد بر آن است که سازه‏هایى همچون امید، مى‏تواند از افراد در برابر رویدادهاى استرس‏زاى زندگى حمایت کند. از سوى دیگر، با توجه به تأثیر جهان‏بینى هر فرد در جهت‏گیرى و چگونگى زندگى آدمى، نمى‏توان از نقش دین در پیدایش امید چشم پوشید. اصولا بدون امیدنمی توان در این دنیای سراسر مشکل زندگی کردو چرا که خلق الانسان فی کبد از آیه های قرآن گواهی براین مدعاست. هیچکدام از ما نیم توانیم فردی را بیابیم که در زندگی دنیوی خود مشکلی نداشته باشدو به قول معروف هر کسی به گونه ای در این دنیا مبتلا است.پس امید یک راه درمان برای حل این مشکلات است.

یکی از روش‌های خوب زندگی کردن داشتن«امید» است. معمولا انسان‌های امیدوار در زندگی موفق و سربلند هستند.
همیشه در آیات و روایت‌ها تاکید بسیاری برای امیدوار بودن در زندگی انسان شده است و اگرفردی امید به زندگی نداشته باشد، برنامه‌ریزی و هدفی ندارد و برای او دنیا به آخر رسیده و هیچ سعی و تلاشی برای بهتر زندگی کردن از خود نشان نمی ‍ ‌دهد. در نتیجه این افراد دچار یاس و ناامیدی شده و گاهی اوقات دست به خودکشی می‌زنند.
راه های رسیدن به امید از دیدگاه اسلام را می توان به 7 روش تقسیم کرد:
توکل به خدا: اولین راهکار رسیدن به امید را می‌توان توکل به خدا دانست. زمانی که فرد توکل به خدا داشته باشد، مشکلات و بن بست زندگی او را از پای در نیاورده و دچار یاس و ناامیدی نمی‌شود.
اگر از نظر مالی و یا معنوی خود را پایین تر از دیگران بداند، با توکل بر خدا تلاش و کوشش خود را ادامه می‌دهند و می‌گویند اگر خداوند به افراد موفق نعمت و برتری داده است ،پس همان خداوند به ما هم برتری خواهد داد.
هدف: فردی که در زندگی خود هدفی ندارد، امید به زندگی هم ندارد. فردی که هدف و برنامه‌ای برای زندگی نداشته باشد، هیچ تلاشی برای رسیدن به او انجام نداده و هیچ برنامه ریزی برای آینده خود ندارد و زندگی برای او به اتمام رسیده است و دچار یاس و ناامیدی می شود.
مثلاً زمانی که خداوند به زنی فرزندی اعطا می‌کند، هدفی برای او مشخص می‌شود که هدف، بزرگ کردن آن فرزند است و نسبت به آن کودک وابستگی و تعهد دارد. در نتیجه زندگی برای فرد شیرین می‌شود؛ زیرا هدف او مشخص شده است. حتی اگرفردی 90سال سن داشته باشد و هدفی برای زندگی داشته باشد بیشتر از جوانی که هدف ندارد، زنده خواهد ماند به دلیل اینکه هدف نداشتن باعث ناامیدی وفرسودگی فرد می‌شود.